U Nemačkoj je u porastu broj dece koja žive od socijalne pomoći koju primaju njihovi roditelji, a procene govore da je takve dece više od milion i po, odnosno da je svako sedmo dete zavisno od socijalne pomoći.
Ekonomista Štefan Zel upozorava na kratkovidu državnu politiku i štednju na pogrešnim mestima. Po njegovom mišljenju, Nemačka je bogata zemlja i niko sa socijalnom pomoći neće umreti od gladi, niti će mu biti uskraćena medicinska nega. Međutim, šta za takvu decu znači kada njihovi roditelji žive od socijalne pomoći?
– To znači da odrastate u situaciji u kojoj se diskutuje o pojmu dečijeg siromaštva, što nije u potpunosti istina. Mi u stvari imamo posla sa siromaštvom njihovih roditelja. Iznosi koji se u okviru sistema socijalne zaštite „Hartz IV“ dobijaju za decu dobro su iskalkulisani. Deca neće umreti od gladi, ali to nije dovoljno za normalan život u našem društvu. Pohađanje škole je besplatno, ali sve drugo roditelji moraju sami da plaćaju, od slobodnih aktivnosti do maturske večeri. To za bolje stojeće uopšte nije problem, ali je gotovo nemoguće da u tome učestvuju porodice koje primaju socijalnu pomoć. Mnogo dece iz porodica koje primaju socijalnu pomoć živi u skučenim stanovima i gradskim četvrtima u kojima veliki broj osoba takođe prima socijalnu pomoć – objašnjava Zel za „Dojče vele“ .
On naglašava da ovoj grupi stanovništva često pripadaju i ljudi sa migrantskim poreklom, čije su materijalne mogućnosti manje nego u okruženju porodica srednje klase. Takođe, tu je prisutan i veliki broj dece čiji roditelji jedva prelaze granicu siromaštva.
– Takvi ljudi ne primaju socijalnu pomoć i bore se za svaki euro, pa je grupa dece koja je pogođena malim prihodima roditelja mnogo veća od grupe dece čiji roditelji imaju dovoljno novca. Stoga današnji političari moraju da investiraju u decu iz siromašnih porodica, da bi društvo kasnije profitiralo, a sada imamo problem sa svim izdacima koji se izdvajaju za te porodice. Socijalnu pomoć u Nemačkoj dobija 625.000 samohranih roditelja, međutim, oni ne dobijaju neke druge vrste pomoći, kakva je dečiji dodatak koji se uračunava u iznos socijalne pomoći. Ova pomoć je uračunata u ukupna primanja bračnog para, tako da od dečijeg dodatka, koji iznosi 190 eura mesečno i koji dobija svako dete u Nemačkoj, profitiraju samo oni sa srednjim i višim primanjima, čak i ako deca više ne žive sa njima jer studiraju. Osim toga, imamo i veoma nepreciznu raspodelu sredstava – kaže Zel.
On navodi da u Bavarskoj 7,2 posto dece mlađe od 15 godina živi u domaćinstvu koje prima socijalnu pomoć, u Baden-Virtembergu 8,5 procenata, ali da u Berlinu ili Bremenu svako treće dete živi u domaćinstvu koje prima socijalnu pomoć.
– S obzirom na veliki broj problema u takvim gradskim četvrtima, škole i vrtići tamo moraju da budu bolje opremljeni nego u bolje stojećim četvrtima, kako bi se nadoknadili nedostaci. Vidna je veza između privredne situacije u nekoj nemačkoj pokrajini i broja dece čiji roditelji primaju socijalnu pomoć. Problemi koje smo sami sebi natovarili, jer smo malo investirali u detinjstvo i mogućnosti školovanja osoba iz siromašnih porodica, ostavljaju trajne posledice koje takvu decu prate do kraja života. I ona takođe završavaju sa malim primanjima ili su nezaposlena. Političari danas planski moraju da investiraju u decu iz siromašnih porodica, da bi društvo kasnije profitiralo – tvrdi Zel.
Оставите одговор